Otaczamy się kłamstwem i hipokryzją
sztuczne uśmiechy biorąc za dobrą monetę
codziennie karmimy nasze ego stekiem bzdur
zasłyszanych o sobie wierząc, że prawdziwe
Z każdym dniem coraz bardziej topimy się
w wyssanych z palca prawdach o nas
tracimy czas na gamę pochlebstw bez prawdy
udajemy więc fałszywie szczęśliwych
Duch hipokryzji krąży nad naszymi głowami
zataczając coraz śmielsze kręgi
nikt nikomu nie daruje bo niby dlaczego?
nawet ta fałszywa radość jest w cenie
A przecież to tak łatwo być szczerym naprawdę
nawet nie raniąc drugiego człowieka
wystarczy zdjąć z siebie maskę taniej uprzejmości
starać się być tylko człowiekiem a może aż?
Bardzo mocne słowa.Smutna prawda o nas .Ale my tej prawdy nie lubimy. Dla swoich klamstewek znajdujemy usprawiedliwienie. To dla dobra... Twój wiersz zmusza do refleksji. Szczerość czasem rani . To prawda . Ale milczenie też jest mową. Może warto być CZŁOWIEKIEM. Wiem , tak jak Ty, że to nie takie łatwe.
OdpowiedzUsuńTak Mario...zgadzam się z Twoim komentarzem!
UsuńNie chcę póki co wałkować tego tematu...aż nadarzy się taka chwila jak wtedy i będę miała zryw tak jak przy tym wierszu! Musiało mną nieźle szarpnąć bo wiersz powstał w niecałą godz. łącznie z opublikowaniem :)) Dziękuję za komentarz...